రుక్మిణి: తెలివిగా మాట్లాడుతున్నాను అనుకోవద్దు, ఆపదకి ఆసరా ఇచ్చాను అని తెలుసుకున్నవాడివి కారణం కనుక్కోలేవు అని నేను అనుకోవటం లేదు.

 రామ కృష్ణ: కారణం తెలియక కాదు కచ్చితంగా అదే కారణమా అని నిర్ధారించుకొని నీతో ముందుకు అడుగు వేద్దామా? వద్దా ? అని.

 రుక్మిణి: వద్దు అనుకుంటావో, వదిలి వెళ్ళిపోమంటావో ఏమో తెలియదు కానీ నా కంటి నుంచి కన్నీరు మాత్రం తప్పు చేశాను అనే ఆవేదన నుంచే.

 రామ కృష్ణ: బాధ పడీ చెప్పేవాడు విషయం లో నిజాయతి  ఉంటుంది, పగపట్టి పొంచి ఉండే వాడు చెప్పే విషయంలో ప్రశ్న నుండి జవాబు వరకు అంతుపటని అబద్దO హత్తుకొని ఉంటుంది అర్ధంల, అది తెలిసినప్పుడు రక్తం అనే కన్నీరు బయటకి వస్తుంది నీకు వచ్చిన కన్నీరుల…

 రుక్మిణి : అవును నేను రాధ వాళ్ళ అన్నయ్య చెప్పిన అబద్ధపు మాటలు విన్నాను, అందుకే ఆక్సిడెంట్ అవడానికి నా  ఇన్వొల్వెమెంట్  కూడా ఉంది, అది నీకు ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు, కానీ నిన్ను నేను ప్రేమించడం మొదలు అయింది ఆ ఆక్సిడెంట్ అయిన తరువాతే, నీ చుట్టూ జరిగే సంఘటనలు, నీ పై ప్రేమని కలిగించాయి

 రామ కృష్ణ: పరిస్థితుల వల్ల వచ్చిన ప్రేమ.. వాతావరణం వల్ల వచ్చిన వడగాలి లాంటిది, గాయం కనపడదు, ప్రాణం ఉంటుందో లేదో తెలియదు.

 రుక్మిణి : ఒప్పుకుంటాను, కానీ వరద తరువాత వచ్చే గాలి, యుద్ధం తరువాత మిగిలిన పుడమి లో ఏదో ఒక రకమైన ప్రశాంత ఉంటుంది, వరదల్లో ఉండే అలజడి లాంటి నిజం నా గుండెలో ఉంది అది నీకు చెప్పాక, కనీసం ప్రయత్నించి నిజం చెప్పి, ఓడిపోయిన యుద్ధం లో ఉన్న ప్రశాంతత నా ప్రాణానికి సొంతం అని సంతోషం గా ఉంటాను. 

 రామ కృష్ణ: సమాధానం బాగానే చెపుతున్నావ్, కానీ ఎంత వరకు ఇంకా మును మునుదుకు నిన్ను నమ్మచ్చు, నడిచి అడుగు వేయచ్చు?

 అని అడిగాడు రామ కృష్ణ నన్ను, అతనికి అర్ధం అయ్యేలా చెప్పడానికి నా దగ్గర పదాలు కరువు అయ్యయి, మౌనం బాటలో ముందుకు వెళదాం అనుకున్న కానీ, మనసుకి నచ్చిన వాడిని వదులుకోకూడదు అని, నమ్మి ప్రేమించేవాడికి పంచె పెదవిని, రామ కృష్ణ కి పంచి ఇచ్చి ప్రమాణం చేశాను, నా  ప్రాణం, ఆ ప్రాణం కి ఉన్న పరువం తనదే అని. అణచి ఉంచిన, అందకుండా ఉంచిన అందాలను తనకి అందించిన వేళ, రామ కృష్ణ నన్ను తన వెచ్చని కౌగిలిలో కట్టిపడేసాడు, మూసలో మరుగుతున్న బంగారంల, తన కౌగిలిలో కట్టడి చేసిన నా బంగారం లాంటి అందాలను కరిగించమని నా కను సైగ తనని సిద్ధం చేసింది, నా అనుమతి అందుకున్న తాను, మురిపంగా ముందుకు సాగాడు, సరసాలు ఆడుతూ నా అందాలను అలల్రించాడు, వాడి చుంభనాల బాణాలతో, నా చిట్టి నడుము చెక్కిలిగింతలతో చిందులు వేస్తుంది, అణువు అణువునా అందం అలంకరించుకున్న నేను,  పరువాలని పైట అంచున దాచిన నేను, అతని మగతనం మనసు ముందు పరదా పక్కకి గెంటాను. వాడి ముందు మురిపాలను ముడి వేసి న నడుము అంచున మడతలో ఉంచాను, అతను ఆ  నిమిషన వర్షంలా నా అందాలను తాకుతూ తడుపుతూ నా నుదిటికి మొదటి ముద్దు పెట్టి ముందు సాగుతున్నాడు, పాలపుంత లాంటి అధరాల పై నుండి జాబిలి లో పడవ ప్రయాణంలా పయనిస్తూ, చిమ్మ చీకటి అందాలను తనలో దాచుకున్న అగర్ చుక్కను చిలిపి కృష్ణుడిల తాకుతూ, నా తనువుని  తెల్లవారు జామున కిరణాల మాదిరిగా కేరింతలు పేటెల్లా చేస్తున్నడు, కేరింతలకి అలసట వచ్చింది అని స్వేదం తో తెలిపాను. జాబిలి అమ్మ జాగారం చేస్తూ, మా అల్లరిని ఆకాశం తో పాటు కలిసి చూస్తూ ఆనందపడింది, ఆ రాతిరిని గడిపింది.

 మా ఇద్దరి
ఏడు అడుగులకి.
ఆరు నెలల పరిచయం తోడై
పంచ భూతాల సాక్షిగా,
నాలుగు దిక్కులలో దగ్గరవారితో,
మూడు ముడులతో, మా
ద్దరిని ఒకటి చేసి,
ఒక సంవత్సరం సాగిపోయింది.

ఈ రోజు నాకు డెలివరీ, అబ్బాయి లేదా అమ్మాయి అని నాకు తెలియదు కానీ, రామ కృష్ణ అంత అందమైన మనసుతో బిడ్డ పుట్టాలి అను కోరుకుంటూ OP కి వెళుతూ నేను.

రామ కృష్ణ: రుక్మిణి డెలివరీ కి OP కి వెళ్ళింది, అబ్బాయి లేదా అమ్మాయి అని నాకు తెలియదు కానీ, రుక్మిణి అంత అర్ధం చేసుకునే మనసుతో బిడ్డ పుట్టాలి అని నేను అనుకుంటున్నాను

ఆపరేషన్ అయిపోయింది, బిడ్డ ని చూడచ్చు అని చెప్పారు, నేను లోపాలకి వెళ్ళి నా రుక్మిణి చూసాను, చాలా వీక్ గా  ఉన్న కూడ, ఎంతో సంతోషం గా ఉంది, మా మాటలు ఇలా సాగుతున్నాయి.

 రుక్మిణి: అమ్మాయి పుట్టింది, అచ్చం నీలనే ఉంది

 రామ కృష్ణ: అమ్మాయే కావాలి అని కోరుకున్నావుగా?.

 రుక్మిణి: కోరుకోవడానికి కూడా ఒక కారణం ఉందిలే .

 రామ కృష్ణ: ఆ కారణాలు అన్నీ పక్కన పెడితే, అమ్మాయి చాల ఫెయిర్ గా ఉంది నీలనే.

 రుక్మిణి : అవును, అది సరే, చీట్టి పదాలు ముద్దుపెట్టుకుంటు ఏదో ఆలోచిస్తున్నావు ఏంటి?.

 రామ కృష్ణ: నా బంగారు  తల్లికి ఏం పేరు పెడదాం అని ఆలోచిస్తున్న.

 రుక్మిణి : నీ బంగారు  తల్లికి , అన్ని విషయాలలో, కనురెప్పగ కాపాడానికి ఈ సారి నువ్వు ఉన్నావుగా?

 రామ కృష్ణ: ఆ ఉన్నాను అయితే ఏం అయింది ఇపుడు, పేరుకి ?, ఏం కాకుండా చూసుకోడానికి సంబంధం ఏం ఉంది.

 రుక్మిణి: నువ్వు ఉన్నావ్ అని నీకు ధైర్యం ఉంది కాబట్టి అమ్మాయి పేరు  “రాధ”.

                                                                                                               The End.

రచయిత: జీవితంలో అవకాశాలు అనేక రకాలుగా ఉంటాయి. వాటిని గుర్తించడం మనిషి బుద్ధి మీద ఆధారపడి ఉంటుంది. అవకాశాలను పట్టుకోవాలో, పారేసుకోవాలో అనేది అనుభవాలపై ఆధారపడి ఉంటుంది. ఒక నిరారణ్యం సంతోషాన్ని ఇస్తే, మరొకటి దుఃఖాన్ని ఇస్తుంది. ఒక నిరారణ్యం కలయిక అయితే, మరొకటి దూరని. ‘ఇంతే నా జీవితం’ అనుకున్న రామకృష్ణకి, ‘ఇదే నా జీవితం’ అనేలా కాలం కదిలింది. అందుకే అందరూ అంటారు: ‘కాలానికి కళ్ళలు ఉండవు కానీ మనసుకే అని.

Your writer Signing off
Ram Kocherlla